Billie

We gaan je missen

Het plekje in de zetel naast me is leeg

Het stiekem geknaag aan de tafel horen we niet meer

De flop die je maakte tegen het muurtje kunnen we niet meer om lachen of zeggen van alle daar ligt ze weer

Als we gingen slapen wist je dat je eten kreeg en volgde me dan en bleef je achter het muurtje kijken of ik eten pakte en dan liep je meteen naar jouw kommetje

Als de deur van de gang open stond wisten we meteen waar je zat onder ons bed of in de kleerkast

Je naam was Billie maar jou bijnaam was flap of als je wat stout was rat

We gaan je missen kleine schat
Dankjewel voor alles
Love you

Lieve Maya,
Wat doet het pijn om jou te moeten missen.
Altijd was alles goed voor jou.
Je was ieders vriend.
Bedankt voor de mooie jaren die we met jou hebben gehad.
Je zal voor altijd in onze hartjes verder leven. 💞

Lieve lieve Fieke,
Men bolleke
Wittekopke
Fietje
Woorden kunnen niet zeggen wat we voelen nu,
15 jaar steeds ons zonnetje in huis,onvoorwaardelijke liefde 🧡
Het laatste half jaar hebben we veel (tegen jou zin) bij de dierenarts moeten langsgaan en met medicatie konden ze je steeds terug opkrikken,
Maar dan ging het sneller dan we wilden en zei de dierenarts om even niet met mijn hart te denken 😔 toch kwam je er weer bovenop tot vorige maandag,we wisten dat het tijd was om jou te laten gaan ,je gaf het zelf ook aan en legde stilletjes jouw hoofdje op mijn schouder,
We hebben geen moment van jouw zijde geweken en wel 1000 kusjes gegeven en gezegd hoeveel we van je houden, 💔
Nu is het ongewoon stil in huis en verdriet neemt de bovenhand,ben zo dankbaar dat we op een mooie manier afscheid hebben kunnen nemen vandaag dankzij de lieve mensen van Kuaga,
Vergeet nooit hoeveel we van je houden en je zal altijd naast me lopen 🧡 🧡🧡🧡🧡

Always in our heart ❤️

23 mei 2024: We hadden een afspraak bij de dierenarts voor een tandverzorging onder narcose. En alhoewel narcose altijd wel een beetje spannend is, lieten we je vol vertrouwen in de bekwame handen van de dierenarts achter, het was tenslotte “maar een kleine ingreep”
Een uurtje later kregen we een telefoontje dat alles goed was verlopen, maar …….
De dierenarts had op je gehemelte een zwarte vlek gezien waarvan hij zo goed als zeker wist dat dit een zeer agressieve tumor was welke na een onderzoek van een biopt in het labo, werd bevestigd. De prognose luidde “2 maanden” De grond werd van onder onze voeten weggetrokken en onze wereld stond stil.
Lichamelijk was je nog in zo een goede conditie maar uit die zwarte vlek (de basis) groeide in drie maanden een lelijk gezwel waar je ongemak van had. En toch ….. je bleef je best doen om telkens we thuis kwamen trots je beertje te gaan halen voor ons. Zooooo lief!!!!
Met alle nodige aanpassingen gaande van preventieve pijnstilling, overschakelen naar kleinere brokjes gemengd met nat voer, ander eetbakje, ….. vooral observerend wat voor jou comfortabel was hebben we je toch nog 1 maandje langer kunnen geven dan wat de prognose voorspelde. Voor ons was dit nog minstens een aantal jaren te weinig maar we zagen aan jou dat het tijd werd.
In samenspraak met de dierenarts die ons super begeleid heeft doorheen deze maanden namen we op 5 september, drie dagen na je 12de verjaardag een moeilijke, hartverscheurende maar vooral voor jou de beste en ethische beslissing.
Lunatje, petunatje, patatje, poppemie, prutsje, meisje …… we missen je zo verschrikkelijk hard en er heerst een enorme leegte in huis maar je zit stevig vast in onze harten en die zijn gevuld met intens veel liefdevolle en warme herinneringen. Ga maar lekker spelen met onze Simba hierboven.